Jak zarządzać pracownikami?

Wróć do: Jak zarządzać przedsiębiorstwem?

Strona główna » praca w UE » Firmy, przedsiębiorstwa » Jak zarządzać przedsiębiorstwem? » Jak zarządzać pracownikami?

rozmiar czcionki A A A

czytano 7276 razy

Ogólnounijny rynek pracy

Swobodny przepływ pracowników, będący podstawową zasadą UE, pozwala każdemu obywatelowi UE pracować w dowolnym innym kraju UE bez zezwolenia na pracę.

Dzięki temu pracodawcy mogą znaleźć pracowników o odpowiednim profilu zawodowym, zwłaszcza jeśli brakuje kandydatów w ich własnym kraju. Co więcej, zatrudnianie pracowników zza granicy może przyczynić się do zwiększenia kreatywności przedsiębiorstwa.

Pracodawcy muszą stosować takie same zasady w odniesieniu do pracowników z innych krajów UE - np. w zakresie dostępu do zatrudnienia, warunków pracy, w tym wynagrodzenia i płatnego urlopu oraz zwolnienia - jak wobec pracowników krajowych. Nie mogą również stawiać żadnych dodatkowych warunków.

W odniesieniu do pracowników z nowych krajów UE mogą zostać zastosowane tymczasowe ograniczenia, jednak na okres nie dłuższy niż 7 lat od przystąpienia tych krajów do UE, tj.:

do 30 kwietnia 2011 r. dla obywateli Czech, Estonii, Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Słowenii i Słowacji;
do 31 grudnia 2013 r. dla obywateli Bułgarii i Rumunii.

Nowe państwa członkowskie UE - tymczasowe ograniczenia przepływu pracowników

Pracownicy delegowani za granicę

W ramach świadczenia usług za granicą pracodawcy mogą tymczasowo delegować część personelu, który zatrudniają w jednym kraju UE, do pracy w innym kraju UE.

Regulacje unijne zabezpieczają prawa i warunki pracy takich pracowników oraz pozwalają unikać "dumpingu socjalnego". Warunki zatrudniania pracowników delegowanych powinny zatem być takie same jak warunki stosowane wobec pracowników miejscowych w kraju przyjmującym.

Przy usuwaniu zbędnych barier dla swobodnego przepływu usług należy pamiętać o zapewnieniu ochrony pracownikom delegowanym.

Minimalne warunki dla pracowników delegowanych

Uznawanie kwalifikacji zawodowych

W przypadku zatrudniania pracowników na ogólnounijnym rynku pracy wymagane mogą być dokumenty poświadczające kwalifikacje zawodowe, dyplomy, doświadczenie lub znajomość języka. Unia Europejska określiła reguły, dzięki którym kwalifikacje zawodowe mogą być automatyczne uznawane w niektórych sektorach, np. lekarze, pielęgniarki, dentyści, położne, lekarze weterynarii, farmaceuci i architekci, lub wzajemne uznawane.

Uznawanie kwalifikacji zawodowych

Władze muszą również uznać doświadczenie zawodowe zdobyte w innych krajach UE na takich samych zasadach jak doświadczenie zdobyte w danym kraju.

Zabezpieczenie społeczne

Obowiązki i prawa w zakresie zabezpieczenia społecznego są takie same dla wszystkich pracowników, niezależnie od tego, z jakiego kraju UE pochodzą. Każdy kraj UE ma swój własny system zabezpieczenia społecznego, który określany jest na szczeblu krajowym.

Dzięki koordynacji systemów krajowych na poziomie UE, pracownicy oraz emeryci mogą jednak zachowywać swoje uprawnienia do zabezpieczenia społecznego, w tym świadczenia emerytalne i rentowe, podczas przenoszenia się z jednego kraju UE do drugiego.

Uprawnienia w zakresie zabezpieczenia społecznego w UE
Koordynacja systemów zabezpieczeń społecznych na poziomie UE
Wypłata świadczeń emerytalnych i rentowych - przewodnik UE

Spełnianie minimalnych wymogów społecznych

Zarządzanie pracownikami oznacza również spełnianie minimalnych wymogów społecznych, zwłaszcza w zakresie niedyskryminowania, równości płci, zdrowia i bezpieczeństwa.