Świadczenia z tytułu inwalidztwaUbezpieczenie rentowe gwarantuje świadczenia pieniężne w przypadku utraty dochodów pieniężnych wynikłej z powodu inwalidztwa (niezdolności do pracy). W takim przypadku, osoby uiszczające składki tego ubezpieczenia otrzymują rentę tytułem rekompensaty za utracone wynagrodzenie lub dochód. W przypadku zgonu osoby ubezpieczonej, będącej żywicielem rodziny, uprawnieni członkowie jej rodziny korzystają z renty rodzinnej. Świadczenia wypłacane z ubezpieczenia rentowegoUbezpieczenie rentowe wypłaca następujące świadczenia:
Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobom ubezpieczonym, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do wykonywania jakiejkolwiek działalności zarobkowej z powodu złego stanu ich zdrowia. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Za częściowo niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła - w znacznym stopniu - zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji. Podstawowym kryterium przy przyznaniu uprawnień do korzystania z renty z tytułu niezdolności do pracy jest powstanie całkowitej lub częściowej niezdolności do prowadzenia działalności zarobkowej z powodu upośledzenia zdolności fizycznych lub umysłowych i niemożności odzyskania zdolności do pracy po okresie reintegracji. Niezdolność do pracy zostaje ustalona na okres nieprzekraczający 5 lat, chyba że według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu- wówczas niezdolność do pracy będzie orzekana na dłuższy okres. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:
Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do przyznania renty uzależniony jest od wieku osoby, w jakim powstała niezdolność do pracy:
Okres wymaganych 5-ciu lat w odniesieniu do osób, u których niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30 roku życia, musi przypadać na okres ostatnich 10 lat poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o rentę lub upłynąć przed dniem powstania niezdolności do pracy. Wysokości renty ustala się w następujący sposób:
Oceny niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Orzeczenie stanowi podstawę dla organu rentowego do wydania decyzji w sprawie świadczeń uzależnionych od stwierdzenia niezdolności do pracy. OdwołaniaOrganem orzekającym w I instancji jest lekarz orzecznik ZUS, natomiast w II instancji orzekają komisje lekarskie ZUS. Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia. Sprzeciw można wnieść za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Prawo do renty szkoleniowej przysługuje każdej osobie spełniającej warunki wymagane do przyznania renty i uzyska orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie. Po przyznaniu renty szkoleniowej, organ rentowy kieruje daną osobę do powiatowego biura pracy celem umożliwienia jej odbycia szkolenia przygotowującego ją do wykonywania nowego zawodu. Renta szkoleniowa przyznawana jest na okres 6 miesięcy. Na wniosek starosty (urzędnika kierującego powiatem) istnieje możliwość przedłużenia tego okresu najdłużej o dalsze 30 miesięcy. Zakaz kopiowania, rozpowszechniania części lub całości bez zgody redakcji EUROPA.wortale.net. Dodaj swój komentarz | Działy zabezpieczenia społecznego |